Recensie The Black Eyed Peas

The Black Eyed Peas maken met hun The E.N.D. World Tour wat ons betreft aanspraak op de titel van grootste feestje in het Sportpaleis. Nog voor het optreden moest beginnen, zo iets voor negenen, zat de sfeer al snor. Een spontane Mexican Wave ging langs de tribunes, iets wat we opvallend weinig meegemaakt hebben bij optredens van internationale muzikanten of groepen het afgelopen seizoen.

17 000 man, ofwel een tot in de nok gevuld Sportpaleis, wou Fergie en co nogmaals aan het werk zien. In een zaal blijken ze beter tot hun recht te komen dan in openlucht, zo lijkt het wel. Het viertal bracht immers min of meer dezelfde show als op Rock Werchter 2009. maar de visuele effecten waren dit keer straffer en misten hun effect niet.

Ware entertainers zijn het die met opener “Let’s get it started” al meteen hun visitekaartje afleverden. Bijna iedereen had de boodschap begrepen. Het publiek op de tribunes liet de zitjes al meteen voor wat ze waren.  Van dan af zagen ze het optreden staand, zeer vaak stevig dansend op de beats van The Black Eyed Peas. Of ze nu hiphop of dance brachten, de aanwezigen lustten er wel pap van.

De groene laser werd al aangezet tijdens de openingssong waarbij de vier artiesten een voor een uit de onderkant van het podium erop floepten. Bij “Rock that body” overtuigden ze moeiteloos en maakte het publiek een vuist. De windmachine mocht tijdens “Meet me halfway” door de haren van Fergie waaien. Maar al snel wordt bij haar, een ook bij de anderen duidelijk dat de meelopende tape vaak de live stem overneemt. Bij Fergie valt dat het beste op, haar live geluid is minder versterkt dan die op tape. Maar vooral: live klinkt haar stem een stuk scherper, schel mag je zelfs zeggen, terwijl haar zangstem op band een stuk voller, warmer en dieper klinkt.

We kunnen daar eindeloos over zaniken dat het toch wel erg gesteld is met live performances die steeds vaker halve playbackshows worden. Feit is dat dit binnen dit genre, hiphop en dance wel vaker gebeurt. En als het wél live is, durft het zo vals te zijn dat je bijna zou verlangen naar een meelopende tape.

Het minpunt voor dit optreden van The Black Eyed Peas is dat ze elk hun eigen soloproject voorstelden. Het ene al met meer succes dan het andere. Taboo liet vooral horen dat “Rocking to the beat” een ontzettend banaal nummer is dat hij visueel moest redden. De man zat op een lichtgevende moto die over het publiek zweefde. Net daarvoor had Apl.de.ap met de bekende beat uit “Bebot” kunnen scoren, maar zakte de sfeer bij het publiek danig tijdens “Mare”.

Fergie sprak het publiek toe met: “Hello lovers. It’s a blessing and a dream to come back to Belgium.” Veruit kreeg zij het publiek het makkelijkst aan haar kant. 17 000 Stemmen lieten duidelijk horen dat ze “Glamorous” perfect kunnen spellen terwijl de zangeres doodleuk over haar eigen stem begon te scanderen en daarna nog  - weliswaar live - rapte.

“Oh Fortuna” klinkt het wat bombastisch door de luidsprekers wanneer will.i.am zich op de catwalk begeeft. Daar draait een cirkel om zijn as zodat een dj tafel tevoorschijn komt. De dj scoort iets te gemakkelijk met “OMG”, “Put your hands up for Detroit”, “Don’t stop till you get enough”, “Thriller”, “Jump Around”, “Satisfaction”,“Smells like teen spirit”, “Sex is on fire” en “Sweet dreams” onder andere. En ondertussen tikken de minuten van het “optreden” aardig verder. De dj kreeg het publiek weliswaar nog steeds op kookpunt, hen opzwepend met vragen als “If you like Michael Jackson make some noise” en “Did the fellows/ladies come to party?” visueel ondersteund door een groene laser en een stuk catwalk waarop hij stond die in de hoogte kon gaan. Het eigen cirkeltje waarop hij stond, kon ook nog eens horizontaal draaien. Die podiumelementen kunnen tegenwoordig al aardig concurreren met wat we op de Sinksenfoor te zien krijgen!

Een videoclip zorgde voor een weliswaar geplande dip waarna The Black Eyed Peas opnieuw de sfeer mocht oppompen. Mijn buurmeisjes Sary en Sylvie werden halvelings getrakteerd op een lap dance van enkele Franstalige vrouwen die met hun kont gevaarlijk naar achter zwaaiden tijdens “Pump it” en er tot bijna op de rij achter hen mee kwamen. Een jeugdtrauma is die tieners ei zo na overkomen.

De liefde was alomtegenwoordig. Gsm’s werden massaal bovengehaald in een pikdonker Sportpaleis tijdens “Where is the love.” Straf wat zoveel duizenden mobieltjes aan licht kunnen produceren. Het publiek mocht op het einde het nummer volledig verder zingen en maakte met plezier een hartje met hun duim-en wijsvingers.

Als laatste troef werden de CO2-jets en confetti ingezet tijdens een lang uitgesponnen I gotta feeling, dat na Boom Boom Pow voor een stevige finale zorgde.  Op maandag 12 juli sluit The Black Eyed Peas het Europese luik van hun festivalzomer af, dan staan ze op TW Classic tussen half elf en twaalf ’s avonds.

I gotta feeling that May 19’s Night at the Sportpaleis was a good good night! Hopefully it will be the same on July 12.

< Bert Hertogs >

De setlist:

Intro
Let’s Get It Started
Rock That Body
Meet Me Halfway
Alive (snippet)
Don’t Phunk With My Heart
will.i.am Freestyle Rap segment
Imma Be
My Humps
Missing You

Apl.de.ap Solo
Bebot
Mare

Taboo Solo
Rocking to the Beat

Fergie Solo
Fergalicious
Glamorous
Big Girls Don’t Cry

will.i.am DJ set
In the Ayer
Put Your Hands Up 4 Detroit
American Boy
Don’t Stop ‘til You Get Enough
Don’t Stop the Music
White Lines (Don’t Don’t Do It)
Thriller
Jump Around
OMG
Otherside
Smells Like Teen Spirit
Satisfaction
Sex is on fire
Sweet dreams

I Am in the House (Video interlude)
Pump It
Don’t Lie
Shut Up
Where is the Love?

Bis:
Finale
Boom Boom Pow
I Gotta Feeling